مدرسه چهار باغ آخرین بنا تاریخی و باشکوه دوران صفوی در شهر اصفهان است. این مدرسه از سال ۱۱۱۶ تا ۱۱۲۶ هجری قمری برای تدریس و تعلیم به طلاب علوم دینی در دوره شاه سلطان حسین ساخته شده است. سبک معماری مدرسه چهار باغ به شیوه اصفهانی می باشد.
در داخل مدرسه چهار باغ دو سنگاب قرار دارد، یکی در صحن مدرسه و دیگری در سرسرای ورودی. سنگاب سرسرای ورودی از جنس سنگ پارسی می باشد و برروی آن کتیبه صلوات بر چهارده معصوم در لوحه های کوچکی به خط ثلث برجسته کنده کاری شده. این سنگاب در سال ۱۱۱۰ قمری توسط سنگتراشی به نام «محمد طاهر» ساخته شده است. سنگاب دیگر در صحن مدرسه قرار گرفته و آن هم از جنس سنگ پارسی است. برطبق کتیبه، این سنگاب در سال ۱۰۹۰ قمری ساخته شده.
در شمال مدرسه چهار باغ بازارچه ای مرتفع و زیبا وجود دارد که در عصر صفویه آن را بازارچه ی شاهی می نامیدند. این بازارچه نمونه ارزنده ای از بازارهای عصر صفوی می باشد.
مدرسه چهار باغ پس از پیروزی انقلاب «مدرسه ی علمیه امام صادق (ع)» نامگذاری شد.
به قول بسیاری از محققین مدرسه چهار باغ هم مدرسه و هم مسجد است که با مساحتی حدود ۸۵۰۰ متر از آثار مهم و با ارزش عصر صفوی بوده.
